Rozprawiamy się z przekonaniem, że nadmierna ilość siana czy trawy może prowadzić do wystąpienia wydęcia i widocznego spadku kondycji koni, objawiającego się w formie wiszącego brzucha.
Konie są gatunkiem roślinożernym, a ich codzienna dieta opiera się na pokarmie pochodzenia roślinnego, w tym włóknie, zbożach oraz ewentualnych dodatkach, o ile są one niezbędne. Warto podkreślić, że w warunkach naturalnych konie preferują spożywanie głównie pokarmów włóknistych – trawa oraz inne roślinne źdźbła stanowią standardowe elementy diety koni żyjących swobodnie w naturze. Co istotne, konie wykazują preferencję dla zróżnicowanych źródeł pożywienia, przyjmując częściej twardą tkankę roślinną, niewielkie gałązki czy nawet wysuszone fragmenty roślin, niż wyłącznie soczyście zieloną trawę.
Te zwierzęta są przystosowane do aktywnego trybu życia, w którym poszukiwanie odpowiedniego pożywienia odgrywa kluczową rolę. Dlatego istotne jest, aby zapewnić im dostęp do dużych obszarów pastwiskowych, charakteryzujących się zróżnicowaną roślinnością oraz obfitością pożywienia, co motywuje je do aktywności fizycznej. Konie spędzają większość dnia na pobieraniu włókna, a następnie żują je powoli, co sprzyja prawidłowemu funkcjonowaniu ich układu trawiennego oraz trawieniu; odpowiednia ilość włókna w diecie koni zapewnia wystarczające dostarczenie energii dla tych, które nie są wykorzystywane w pracy lub dla koni ras prymitywnych, które charakteryzują się niewielkimi zapotrzebowaniami energetycznymi.
Obecnie głównymi źródłami włókna w diecie koni są siano, a w sezonie wiosenno-letnim także trawa dostępna na pastwiskach; ponadto można wskazać sieczkę, sianokiszonkę, trawokulki oraz wysłodki buraczane. Dla zdrowego konia, pozbawionego problemów metabolicznych, ilość siana w diecie powinna być jak najwyższa i nieograniczona (sianokiszonka, wysłodki czy lucerna powinny być podawane zgodnie z indywidualnymi potrzebami oraz zalecanymi dawkami) – należy pamiętać, że włókno jest kluczowym składnikiem odżywczym, na którym nie wolno oszczędzać.
Rola włókna w diecie koni jest niezastąpiona i nieoceniona:
- Dostarcza energię;
- Reguluje procesy trawienne, zmniejszając ryzyko wystąpienia wrzodów żołądka (większość koni, które borykają się z niedoborem włókna w diecie, cierpi na wrzody);
- Dostarcza wielu witamin i minerałów;
- Żucie siana czy trawy redukuje stres, zmniejsza napięcie i poprawia komfort psychiczny koni;
- Pozwala na prawidłowe ścieranie zębów;
- Wpływa korzystnie na ogólną kondycję zwierzęcia, unikając niedoborów włókna, które mogą prowadzić do utraty wagi oraz braku energii.
Niestety, nadal utrzymuje się przekonanie, że nadmierna ilość siana czy trawy może prowadzić do wystąpienia wydęcia i widocznego spadku kondycji koni. W związku z tym wciąż można spotkać miejsca, gdzie konie otrzymują ograniczoną ilość siana. Warto jednak podkreślić, że konie nie tyją na brzuchu, a widoczny spadek kondycji oraz występowanie wiszącego brzucha są objawem słabych mięśni grzbietu oraz niskiej ogólnej kondycji mięśniowej konia.
Autorka jest doświadczonym jeźdźcem i instruktorem, specjalizującym się w zrozumieniu koni oraz ich potrzeb. Od kilkunastu lat łączy klasyczne ujeżdżenie z natural horsemanship, integrując pracę z ziemi z klasyczną gimnastyką jeździecką. Stale poszukuje nowych technik i wiedzy, by rozwijać fizyczne możliwości koni.
Studiowała na Wydziale Nauk o Zwierzętach w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, gdzie zgłębiła biomechanikę i psychologię treningu koni. Uczyła się od wielu renomowanych trenerów, ale jej największymi nauczycielami są same konie. Pasjonuje się ich obserwacją w naturze i ma dwa własne konie, które są jej codziennymi towarzyszami pracy.
Prowadzi konsultacje jeździeckie w Warszawie i okolicach.
"Nigdy nie jest za późno na zmianę. Doświadczenie i czas nie mają znaczenia. Chwila, w której zaczynasz patrzeć we właściwą stronę, trwa kilka sekund."